Diellehënë
Aurora, o emër hyjnor,
E ditës, moj drita qiellore,
Përkulem tek ti përmallor,
Me zemrën e shpirtin tim prore.
Në jetën e ftohtë m’hyre ti,
Si rrezja diellore që vlon,
Gjithçka lind, muzgohet, e di,
Veç emri yt - dritë agon.
Në perlat e tua – dy sy ,
Lexova mendimin e artë,
Dhe shpirti më qante për ty,
Nga dhembja, nga malli i zjarrtë.
Në dashtë një ditë Zoti vetë
Të jemi sërish të bashkuar,
Atëher’ Diellehënë përjetë
Do jemi, pa zor kam pohuar.
Shkruar në rumanisht, Bukuresht, 1 korrik, 1961
Soarelună
Aurora, o nume divin,
A zilei lumină cerească,
Cu dragoste la tine mă înclin,
Cu dor şi cu stimă firească.
Intrat în viaţa mea rece,
Ca raza mai caldă de soare,
Ştiu: totul apune şi trece,
Doar numele tău răsare!
În ochii-ţi frumoşi de mărgea,
Citit-am adânca gândire,
Iar sufletul meu plângea,
Plângea de sublima iubire.
De-ar dea, dacă vrea Dumnezeu,
Să fim încă o dată împreună,
Atunci să afirm nu mi-e greu:
Etern devenim Soarelună!
Scrisă în româneşte, Bucureşti, 1 iulie 1961
